مرکز تفکر خلیج تاکید کرد که علیرغم حجم سرمایه گذاری های موفقیت آمیز امارات در دوره گذشته، این کشور با چالش های زیادی مواجه است که مهمترین آنها رقابت منطقه ای است.
این مرکز در مطالعه خود اعلام کرد که با توجه به چندین تغییر بین المللی و منطقه ای، امارات متحده عربی به دنبال استفاده از مازاد نفت خود در دستیابی به هژمونی بیشتر منطقه ای بوده و امارات متحده عربی سرمایه گذاری قابل توجهی در پیشرفت و توسعه اقتصاد خود کرده است.
وی خاطرنشان کرد: امارات در شرایطی به دنبال نفوذ سیاسی منطقه ای است که قدرت های سنتی منطقه مانند مصر، عراق و سوریه این نقش را به نفع کشورهای ثروتمند خلیج فارس از دست داده اند.
به گفته این مرکز، امارات متحده عربی توانست با استفاده از اقتصاد خود به توسعه های بسیاری دست یابد، زیرا کنترل بسیاری از بنادر و نقاط نفوذ اقتصادی و سیاسی بسیاری از کشورها را در دست گرفت.
در دوره پس از شیوع ویروس کرونا و پیامدهای اقتصادی آن، امارات در تلاش است تا در ایجاد مکانیسم های استراتژیک برای چالش های جدید در سطح جهانی مشارکت کند.
این مسیری است که فرصت های جدیدی برای ارتقای نقش و جایگاه امارات در جهان ایجاد می کند، زیرا از قدرت دیپلماتیک و اقتصادی خود برای اهداف ژئوپلیتیکی استفاده می کند.
این کشور همچنین به دنبال تنوع بخشیدن به توافقنامه های دفاعی و امنیتی خود است، اما البته این سرمایه گذاری ها با چالش های زیادی روبرو هستند که مهمترین آنها اشتغال سیاسی این سرمایه گذاری ها است که البته ممکن است با متغیرهای منطقه ای و بین المللی و رقابت و مخالفت های زیادی مواجه شود. محلی یا بین المللی
اما با توجه به رقابت منطقه‌ای و هژمونی منطقه‌ای، امارات با چالش‌ها و رقابت‌های فراوانی روبه‌رو است، به‌ویژه از سوی عربستان سعودی و قطر که با الگوبرداری از ابوظبی، سیاست گسترش سرمایه‌گذاری‌های خارجی و جذب آنها در داخل – که البته تا کنون در سطح تلاش های دیپلماتیک محدود بوده- را دنبال می‌کنند.
و متغیرهای سیاسی با توجه به تغییر محیط منطقه ای مانند جابجایی ماسه ها، سرمایه گذاری های اماراتی با خطر این متغیرها روبرو هستند.
به عنوان مثال، امارات با چالش های زیادی مواجه شد که منجر به فسخ برخی از قراردادهای سرمایه گذاری شد.
در سومالی؛ دولت قرارداد مشارکت سه جانبه ای را که در دبی در امارات بین DP World، سومالی لند و دولت اتیوپی برای اداره بندر بربرا منعقد شده بود، فسخ کرد.
دولت مرکزی این قرارداد را بی اعتبار می دانست زیرا از طریق پورتال دولت فدرال سومالی انجام نشده بود.
دولت سومالی شرکت بنادر دبی را با انعقاد قرارداد مشارکتی با دولت جدایی طلب سومالیلند به تهدید تمامیت ارضی خود متهم کرد.
اپوزیسیون اجتماعی به دلیل اهداف سیاسی خود با رد جامعه از سرمایه گذاری های اماراتی مواجه است و نمونه های زیادی از این دست وجود دارد.
در سال 2006، پس از مخالفت کنگره ایالات متحده با این قرارداد، دولت ایالات متحده، شرکت DP World را که متعلق به دبی بود، مجبور کرد از قراردادهای خرید تایید شده مدیریت بندر در شش بندر بزرگ ایالات متحده صرف نظر کند.
در اسرائیل، علیرغم افزایش روابط بین دو کشور، در بحبوحه صحبت از پیامدهای امنیتی منفی احتمالی برای این سرمایه‌گذاری‌ها، نگرانی در مورد سرمایه‌گذاری امارات به ویژه در بخش گاز در اسرائیل پدیدار شد.
تصمیم دیوان عالی اسرائیل که مانع از پیشرفت پروژه انتقال نفت خلیج فارس به اروپا از طریق بندر ایلات و سپس زمینی از طریق بندر عسکلون در دریای مدیترانه می شود.
با توجه به خطری که برای صخره های مرجانی در شمال دریای سرخ در نتیجه این نگرانی ها ایجاد می کند، پروژه ای بحث برانگیز است.
در جیبوتی؛ دولت این کشور با توجه به اینکه قرارداد مشارکت با آن شامل شرایط و ضوابط ناعادلانه بوده و سهام مالکیت توافق شده با نسبت های توزیع سود مطابقت ندارد، قرارداد مشارکت با بنادر دبی را فسخ کرد.
سازمان‌های مدنی در جمهوری دموکراتیک کنگو نیز دولت این کشور را به دریافت رشوه از شرکت بنادر دبی متهم کرده‌اند تا پروژه ساخت بندری در آب‌های سرزمینی جمهوری دموکراتیک کنگو را با هزینه‌ای معادل یک میلیارد دلار آمریکا به این شرکت واگذار کند.
سرمایه گذاری های اماراتی در آسیای مرکزی با خطرات زیادی روبرو است، زیرا منطقه از نظر امنیتی متلاطم است و از کودتاها رنج می برد و کشورهایی که به عنوان دیکتاتوری طبقه بندی می شوند، سرمایه گذاری های اماراتی را در معرض خطر قرار می دهند.
خبر در منبع اصلی
