از ویتنام گرفته تا افغانستان تا عراق ، واشنگتن بارها ثابت کرده است که شکست هم برای این کشور بعید نیست.
شاید هیچ چیز نمیتواند شکست عظیم درهم تنیدگی بیست ساله واشنگتن در افغانستان و بی کفایتی وسیعتر آن در ملت سازی خاورمیانه را بهتر از تصویری از افغانها نشان دهد که به هواپیماهای C-17 نیروی هوایی ایالات متحده چسبیده اند نشان دهد.
عراق نیز داستانی مشابه را بیان می کند. عراق پس از صرف 2 تریلیون دلار و قربانی کردن بیش از 4500 سرباز آمریکایی ، بر روی سینی نقره به ایران واگذار شد. به یک معنا ، با حذف صدام حسین ، دشمن سرسخت ایران ، ایالات متحده آنچه را که ایران در دهه 1980 نمی توانست انجام دهد به دست آورد و تهران هرگز به این اندازه در سیاست عراق تأثیرگذار نبوده است. پارلمان عراق به بیرون راندن نیروهای آمریکایی رای داد و شبه نظامیان شیعه تحت حمایت ایران به طور معمول حملات موشکی ، خمپاره ای و هواپیماهای بدون سرنشین به نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاه های نظامی عراق انجام می دهند تا ظاهراً آنها را مجبور به خروج کنند. علاوه بر این ، حمله آمریکا به عراق نه تنها راه را برای گسترش ایران در عراق ، سوریه و لبنان هموار کرد ، بلکه بهره برداری روسیه و چین از صنعت نفت پردرآمد عراق را نیز تسهیل کرد. روسیه در حال حاضر اصلی ترین تامین کننده سلاح عراق است.
همین الگو در سوریه در حال تکرار است ، جایی که گمان می رود 900 سرباز آمریکایی در آنجا مستقر شده اند. همانطور که در افغانستان و عراق ، علی رغم صرف میلیاردها دلار ، واشنگتن سرسختانه نتوانسته است تلاش های ملت سازی خود در سوریه را بیهوده ببیند. به زبان ساده ، واقعیت های قومی ، قبیله ای و مذهبی در محل ، و همچنین حضور قدرت های منطقه ای روسیه ، ترکیه و ایران ، مانع تلاش های واشنگتن برای ایجاد یک دولت کرد دوستدار آمریکا در منطقه می شود. ایالات متحده به جای ادامه یک تلاش بیهوده ، بهتر است ضررهای خود را کاهش دهد.
خبر در منبع اصلی
