مداخلات خارجی تهاجمی برای امارات در میان چالش ها و خطرات

رژیم حاکم در امارات در زمانی که دولت با چالش ها و خطراتی مواجه است که پروژه ابوظبی را تهدید می کند، سال ها درگیر مداخلات تهاجمی خارجی است.

بر اساس گزارش موازنه نظامی صادر شده در سال 2019 توسط (موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک در لندن (IISS) نیروهای نظامی امارات در چندین کشور مستقر هستند.

از جمله مهم ترین این کشورها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

یمن: امارات متحده عربی در نیروهای نظامی ائتلاف عربی که با حوثی‌ها در یمن می‌جنگند، شرکت می‌کند. تخمین ها از تعداد این نیروها متفاوت است، زیرا موسسه بین المللی در لندن تعداد آنها را سه هزار جنگنده به همراه تانک تخمین می زند.

همچنین هلیکوپترها، سامانه‌های پدافند هوایی پانسیر و 4 سامانه دفاع موشکی پاتریوت، در حالی که روزنامه‌نگار دیوید کرک پاتریک، آن را پنج هزار سرباز تخمین می‌زند، در حالی که منابع دیگر آن را ده هزار سرباز تخمین می‌زنند. اینها نیروهایی هستند که امارات بیشتر آنها را در نیمه دوم سال 2019 خارج کرد.

اریتره: نیروهای اماراتی سواحل اریتره را به عنوان پایگاه پرتاب برای پشتیبانی از عملیات نظامی در یمن در نظر گرفته اند، تعداد این نیروها 1000 سرباز به همراه تانک و خودروهای زرهی، 3 هلیکوپتر آپاچی، 4 هلیکوپتر بلک هاوک، وینگ لونگ تخمین زده می شود. پهپادها و سامانه های دفاع موشکی پاتریوت و پایگاه نظامی امارات در عساب، اریتره، اولین پایگاه نظامی دائمی امارات متحده عربی در یک کشور خارجی است.

عربستان سعودی: 12 هواپیمای جنگنده اف 16 اماراتی در عملیات جنگی در یمن شرکت دارند.

لیبی: در خاک لیبی برای حمایت از نیروهای فیلد مارشال خلیفه حفتر: 6 هواپیمای ایر تراکتور که در زمینه مراقبت و حمله سبک عمل می کنند، دو هلیکوپتر بلک هاوک و دو پهپاد وینگ لونگ وجود دارد.

چالش های پیش روی پروژه اماراتی:
امارات متحده عربی از انسجام داخلی ضعیف و فقدان دیدگاه سیاسی واحد رنج می برد. قانون اساسی امارات تصریح می کند که هر امیرنشین دارای ثروت محلی خود است که شکاف اقتصادی بین امارات و یکدیگر را عمیق تر می کند و باعث می شود برخی از امارات فقیر نتوانند حداقل درآمد خود را به دست آورند.

و همچنین مشارکت هر یک از امارات در پروژه های توسعه ای و اقتصادی که از منافع ایالت فدرال غایب است. این وضعیت مانعی در برابر تمایلات ابوظبی برای هژمونی منطقه ای است. سیاست های خارجی آن از حمایت محکم بقیه امارات برخوردار نیست.

امارات متحده عربی در چندین محور فعال بوده است و از یک وضعیت موقت جهانی بهره می برد که نشان دهنده نفوذ این کشور در حلقه تصمیم گیری آمریکا از طریق پول سیاسی و پذیرش مستقیم پروژه های آمریکایی و اسرائیلی در منطقه است که باری را که بر دوش گذاشته شده دوچندان کرد.

این امر در تنوع فعالیت‌های آن بین مداخله مستقیم نظامی، تأمین مالی کودتاها و مداخلات سیاسی، شعله‌ور کردن و تأمین مالی درگیری‌ها و جنگ‌های داخلی مشهود بود.

امارات با یک میلیون شهروند، مولفه‌های مادی و اقتصادی را ندارد که بتواند به جنگ‌های استعماری خود ادامه دهد، اگرچه دارای ثروت هنگفتی است، اما اقتصاد آن تا حد زیادی در معرض متغیرهای خارجی است و استراتژی عمق استراتژیک ندارد.

این وضعیت اقتصادی پروژه های استراتژیکی را که بر روی آنها ساخته شده است بسیار شکننده می کند، زیرا احتمال دارد که پایه اقتصادی ناپایدار در سایه فرسودگی زیاد دوام نیاورد و هنوز مشخص نیست که چه زمانی به پایان می رسد.

مناطقی که امارات در آنها فعال است، مناطقی است که کشورهای عمده استعماری نتوانستند در آن بقای خود را حفظ کنند، زیرا آنها مناطق خالی از تلاش ها، انرژی ها و توانایی ها بدون نتایج ملموس هستند.

این امر نشانه هایی از کاهش حضور امارات در سومالی و جیبوتی و کاهش حضور مستقیم در یمن را نشان می دهد.

تمرکز پروژه اماراتی در شخص محمد بن زاید و دایره ای که در اطراف او وجود دارد، که وقوع هر گونه شرایط اضطراری برای او را به خطری تبدیل می کند که ممکن است در صورت عدم تضمین وجود جایگزینی که بتواند چنین خدماتی را ارائه دهد، این پروژه ها را در آینده با همین کارایی از بین ببرد.

آنچه بر اهمیت این شاخص می افزاید، نشت روزافزون در مورد نارضایتی بقیه حاکمان سایر امارات در مورد خسارات انسانی در یمن و خسارات اقتصادی ناشی از اختلافات با کشورهای حاشیه خلیج فارس است.

این جنبه‌های مربوط به توانایی ابوظبی در تحمل بارهای پروژه‌ای که مدت‌ها در پیش گرفته است، نشان‌دهنده ضعف این امکان است و نشان‌دهنده کم‌رنگ شدن پروژه هژمونی امارات به دلیل عوامل شکنندگی داخلی پیش روی امارات به عنوان جمعیت محدود و ناتوانی در تحمل خسارات نظامی بزرگ، است.

منافع متفاوت امارات اتحادیه و حساسیت اقتصاد امارات به هرگونه شوک مالی جهانی، جنگ با کشورهای قدرتمند منطقه مانند ایران، یا افزایش آسیب های انسانی و مالی در خارج، این امر بر توانایی نیروهای مسلح امارات متحده عربی برای رویارویی با جاه طلبی های منطقه ای ابوظبی تأثیر منفی می گذارد.

خبر در منبع اصلی