مقامات امارات متحده عربی زندان بدنام الرزین را سال ها از مرکز ترک اعتیاد به بازداشتگاه تبدیل کرده اند تا از مخالفان و مدافعان حقوق بشر انتقام بگیرند.
در قلب بیابان پایتخت امارات ، ابوظبی ، در حدود 110 کیلومتری آن ، و پشت برج های درخشان آن ، زندان الرازین قرار دارد که بر اساس طبقه بندی بدترین زندان بدنام جهان عرب طبقه بندی می شود. مرکز بین المللی مطالعات زندان
الرزین ، که نام مستعار رسانه ای “خلیج گوانتمو” را به دست آورد ، در دوران شیخ زاید آل نهیان به عنوان یک مرکز بازداشت معتادان به مواد مخدر ساخته شد ، اما از سال 2011 به مرکز انتقام از مخالفان سیاسی تبدیل شد. و مدافعان حقوق بشر ، و یکی از نمادهای نقض حقوق بشر در جهان عرب است.
ساخت و ساز آن حدود 18 سال به طول انجامید ، زیرا برنامه ریزی ، کار و ساخت و ساز با توجه به تصاویر ماهواره ای در سال 1992 آغاز شد و کل کار ساختمانی در سال 2010 به پایان رسید و پس از قرار دادن تعداد زیادی دستگاه امنیتی دولتی به سرعت در داخل و خارج از امارات شناخته شد. زندانیان سیاسی در داخل این زندان صحرایی
اگرچه الرزین ، به عنوان یک مجازات تنبیهی ، طبق قوانین امارات متحده عربی ، باید از نظر اداری به موسسه تعزیری و اصلاحی امارات ابوظبی ، که توسط سرهنگ محمد سیف الظعبی اداره می شود ، گزارش دهد ، اما سرویس امنیت دولتی یک دفتر در داخل آن دارد. زندان ، و در واقع توسط آن اداره می شود ، در حالی که نقش اداره زندان محدود به نظارت رسمی است.
بر اساس آنچه زندانیان سابق به مرکز حمایت از زندانیان امارات ذکر کرده اند ، اداره زندان های وزارت کشور به طور رسمی بر الرزین نظارت می کند ، جایی که شخص ماهانه از زندان بازدید می کند تا از تعداد زندانیان مطلع شود.
با توجه به این حقایق تاریخی ، این زندان به گونه ای طراحی نشده است که زندانیان را برای مدت طولانی نگه دارد ، و سلولهای آن فردی است ، یعنی یک زندان انفرادی است ، نه یک بازسازی کننده ، که نه تنها “بدترین زندان بدنام جهان عرب است” “، بلکه” بزرگترین زندان انفرادی در کل منطقه “.
ملاقات و دیدارها
زندان الرزین بسیار تحت نظارت و استحکام است و به گونه ای طراحی شده است که به پادگان نظامی نزدیکتر است. از طریق یک دروازه آهنی عظیم ، قبل از آن موانع و بازرسی های بتنی وارد شده و سپس یک ایست بازرسی دیگر برای افراد یا به اصطلاح بخش پذیرش دنبال می شود.
این بخش یک دفتر بازرسی است که شامل نگهبانانی از ملیت نپال است که لباس های مشکی می پوشند. طبق توصیف چندین خانواده که از بستگان خود در زندان دیدن کردند ، این مکان فاقد حداقل استانداردهای بهداشتی است و در تابستان آلوده به حشرات می شود. و زمستان
در این زندان ، هفته ای یکبار ملاقات مجاز است ، که کاملاً برخلاف پروتکل مجاز در سایر زندان ها است ، که اجازه می دهد دو یا سه بار در هفته ملاقات داشته باشید و از زمان شیوع بیماری کرونا ، ملاقات ممنوع است ، به این معنی که حدود دو سال پیش خانواده های بازداشت شدگان نتوانستند با اقوام خود ملاقات کنند.
خبر در منبع اصلی
