به گزارش الجزیره به نقل از رسانه‌های انگلیسی و اسرائیلی، لیز تراس، نخست وزیر تازه بریتانیا، روز چهارشنبه، ۳۰ شهریور، در دیدار با یائیر لاپید، نخست وزیر دولت انتقالی اسرائیل، در حاشیه هفتاد و هفتمین دوره مجمع عمومی سازمان ملل متحد، گفت که بررسی انتقال سفارت بریتانیا از تل‌آویو به اورشلیم در دستور کار دولت لندن خواهد بود.
تراس در آستانه به دست گرفتن رهبری حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیری نیز به گروه یهودیان محافظه‌کار حامی اسرائیل در بریتانیا گفته بود که اگر او مسند امور در «خانه شماره ده» (نهاد نخست‌وزیری بریتانیا) را به دست بگیرد، بررسی انتقال سفارت کشورش به اورشلیم را عملی خواهد کرد.
به نوشته جروزالم پست، یک مقام ارشد اسرائیلی که یائیر لاپید را در دیدار روز ۳۰ شهریور میان او و خانم تراس همراهی کرده، گفته لاپید اطمینان یافته که خانم تراس قول خود را عملی خواهد کرد.
لاپید و شمار دیگری از مقامات ارشد اسرائیلی، خانم تراس را «دوست بسیار خوب» و «وفادار» به اسرائیل در سال‌های اخیر شناسایی کرده و از احراز پست نخست‌وزیری از سوی این سیاستمدار حامی اسرائیل ابراز خشنودی کرده بودند.
دونالد ترامپ پاییز پنج سال پیش اورشلیم را به عنوان «پایتخت اسرائیل» به رسمیت شناخت و بهار چهار سال قبل، پس از هفتاد سال کار سفارت آمریکا در تل‌آویو، سفارت ایالات متحده را در میان خشم و تظاهرات به‌شدت پرتلفات فلسطینیان، به اورشلیم منتقل کرد.
با این حال، در میان ۹۰ کشوری که با اسرائیل رابطه دارند، غیر از آمریکا، تنها کوزُوو، هندوراس و گواتمالا در اورشلیم سفارت دارند و سفارت ۸۶ کشور در تل‌آویو قرار دارد.
بعد از انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم، شماری از دولت‌های راست‌گرا و محافظه‌کار از احتمال انتقال سفارت خود به اورشلیم سخن گفتند اما گام عملی در این راستا برنداشتند.
موضع رسمی اتحادیه اروپا حمایت از دیدگاه فلسطینیان است که شرق اورشلیم، منطقه «اشغال شده» از سوی اسرائیل است که همراه با نوار غزه و کرانه باختری باید سرزمینی برای تشکیل کشور فلسطین به پایتختی شرق اورشلیم باشد.
اظهارات تراس در زمینه حمایت از انتقال سفارت بریتانیا به اورشلیم در حالی مطرح شده که الیزابت، ملکه فوت شده بریتانیا، در هفتاد سال سلطنت خود هرگز به اسرائیل سفر نکرد.
در میان خاندان سلطنتی بریتانیا نیز تنها یک سفر چند سال پیش ویلیام، نوه وقت ملکه که از هفته گذشته ولیعهد شده، ظاهرا جنبه رسمی داشته است.
با وجود آن‌که بریتانیا با اعلامیه «بالفور» در سال ۱۹۱۷ میلادی حامی تشکیل کشوری برای یهودیان بود، سازمان‌های یهودی مسلح در فاصله سال‌های ۱۹۱۵ تا ۱۹۴۸ میلادی اقدامات متعدد مسلحانه علیه نیروهای بریتانیایی قیم بر این سرزمین داشته و از جمله نماینده لرد موین، نماینده ارشد سلطنت بریتانیا در خاورمیانه و شماری از افسران بریتانیایی را کشتند و مقرهای نظامیان بریتانیایی را منفجر می‌کردند.
اکثر اعضای آن سازمان‌های مسلح یهودی بعد از تشکیل اسرائیل تا چند دهه در شمار رهبران اصلی دولت یهود بودند.
